Een zweefvliegtuig is een vliegtuig zonder motor. Zweefvliegtuigen worden tegenwoordig vooral gebruikt voor recreatief vliegen.

Uitvinding

De eerste experimentele vliegtoestellen uit de 19e eeuw maakten gebruik van de zweefvlucht, waarbij de uitvinders zich vaak met een zelfbedachte constructie van een heuvel of een toren wierpen in de hoop voldoende lift te krijgen om een eind te kunnen vliegen. Dit liep echter niet altijd goed af: de bekende Duitse uitvinder Otto Lilienthal brak (na meer dan 2000 vluchten, dat wel) zijn rug bij het testen van zijn laatste model zweeftoestel.

Militair gebruik

Veel later, tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd het concept van het zweefvliegtuig weer van stal gehaald. Men gebruikte houten vliegtuigen die door gemotoriseerde vliegtuigen de lucht in werden gesleept en daarna een zweefvlucht bereikten, om grondtroepen af te zetten op het slagveld. Het voordeel was dat de vervoerde soldaten, in tegenstelling tot parachutisten, geen lange training nodig hadden.

Moderne zweefvliegtuigen

Tegenwoordig is het vliegen in zweefvliegtuigen een populaire hobby voor enthousiastelingen, ook in ons land. De vliegtuigen worden afgeschoten met behulp van een katapult of worden door een sleepvliegtuig de lucht ingebracht, waarna ze worden losgekoppeld. Door gebruik te maken van thermiek (opstijgende luchtstromen) kan een zweefvliegtuig ongelooflijk lang in de lucht verblijven en zeer grote afstanden afleggen.